تاثیر موقعیت شیب و تغییر کاربری اراضی بر ویژگی های خاک و پذیرفتاری مغناطیسی دراراضی تپه ماهوری یاسوج
محل انتشار: فصلنامه آب و خاک، دوره: 30، شماره: 2
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 339
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JSW-30-2_024
تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1396
چکیده مقاله:
این مطالعه به منظور بررسی اثر تغییر کاربری اراضی و موقعیت زمین نما بر برخی از ویژگی های خاک در بخشی از اراضی تپه ماهوری شهرستان یاسوج انجام گرفت. در این منطقه از سه کاربری جنگل طبیعی، جنگل تخریب شده و زراعت دیم و در هر کاربری از سه کلاس شیب 0-10، 10-20، 20-30 درصد و در هر کلاس از 5 نقطه به صورت تصادفی، جمعا در 45 نقطه از عمق 0-10 سانتی متری انجام گرفت. نتایج نشان داد که میانگین ماده آلی در کاربری جنگل طبیعی 5/8 درصد به طور معنی داری P<0/01 بیشتر از کاربری های جنگل تخریب شده 2/12 و زارعت دیم 1/7 بود. ماده آلی و درصد رس با تغییر کاربری جنگل طبیعی به کشاورزی کاهش معنی دار نشان دادند. درصد کربنات کلسیم معادل، چگالی ظاهری، درصد سیلت و شن با تغییر کاربری از جنگل طبیعی به کشاورزی افزایش یافته اند. تغییر کاربری باعث کاهش معنی دار پذیرفتاری مغناطیسی در کاربری های تحت کشت و جنگل تخریب شده نسبت به جنگل طبیعی شده است. کاهش پذیرفتاری مغناطیسی در این دو کاربری احتمالا به دلیل هدر رفت بیشتر رس و در نتیجه ذرات ریز مغناطیسی همراه آن می باشد. تغییرات اکثر ویژگیهای اندازه گیری شده خاک با تغییر موقعیت اشکال اراضی نیز اغلب معنی دار شدهاست که می تواند به دلیل وجود فرسایش آبی شدید حاکم بر منطقه، وجود سازنده ای حساس به فرسایش و مدیریت نامناسب باشد که باعث فرسایش خاک سطحی غنی از ماده آلی، رس و کانی های مغناطیسی از موقعیت های بالای شیب و رسوب آنها در موقعیت های پایین شیب باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
روح اله وفایی زاده
دانشجوی سابق کارشنایس ارشد گروه خاکشناسی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان
شمس اله ایوبی
استاد گروه خاکشناسی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان
محمد رضا مصدقی
دانشیار گروه خاک شناسی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان
مریم یوسفی فرد
استادیار، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه پیام نور، تهران