بررسی تحولات دوره ششم و هفتم مجلس شورای اسلامی

پارلمان یا مجلس در ساختار قدرت سیاسی کشورها دارای جایگاه و اهمیت ویژهای است. مجلس را قوه عاقله هر نظامی قلمداد میکنند و آن را تجلی اراده عمومی به حساب میآورند که کارویژه آن وضع قانون یا قواعد کلی لازمالاجراست. در نظام جمهوری اسلامی ایران به دلیل اهمیت آن در اسلام، تاکید قانون اساسی و رهبران نظام بر جایگاه رفیع مجلس، اینمساله اهمیت ویژهای دارد به گونهای که رهبر نظام آن را در راس همه امور معرفی کردهاند. در این مقاله به بحث مجلس ششم و هفتم پرداخته شده است. اکثر نمایندگان مجلس ششم در دست جناح اصلاحطلبان و مجلس هفتم در دستاصولگرایان بود و حوزه عملکرد آنان بیشتر در حوزه مباحث اقتصادی و سیاسی بوده است. هدف این مقاله ارزیابی عملکرد دورههای مختلف مجلس چه در داخل مجلس و چه در ارتباط با نهادهای دیگر با تاکید بر فعالیت این گروهها در مجلسمیباشد. سوال اصلی که در این مقاله قابل بیان است که آیا مجلس ششم و مجلس هفتم در تقابل یکدیگر بودهاند فرضیه این مقاله بر این اصل استوار است که هر دو مجلس به خاطر بینظمیهای گوناگون و نداشتن برنامه مدون و اختلافات نظری در برابر نهاد مختلف در تضاد بودهاند.