تاثیر پایبندی والدین به نماز و انجام اعمال عبادی بر میزان ارتباط با خدا در دانشجویان

خانواده به عنوان مهم ترین نهاد اجتماعی، نقش بسزایی در شکل گیری و تقویت باور های دینی در فرزندان دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر پایبندی والدین به نماز و انجام اعمال عبادی بر میزان ارتباط با خدا در دانشجویان می باشد. جامعه آماری پژوهش، دانشجویان دختر دانشگاه های دولتی شهر تهران و والدین آن ها می باشد که نمونه ای به تعداد 184 نفر از میان آن ها به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده اند. دانشجویان به پرسشنامه عقلانیت دینی (میردرکوندی، 1388) و والدین آن ها به پرسشنامه دینداری (خدایاری فرد، 1388) پاسخ داده اند. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش، از روایی و پایایی مناسب برخوردار هستند. نتایج حاصل از رگرسیون نشان می دهد که پایبندی مادران و پدران به برپایی نماز و اعمال دینی قدرت پیش بینی کنندگی ارتباط دانشجویان را در ارتباط با خداوند دارد؛ به این معنا که تقید هر بیشتر والدین به برپایی نماز و انجام اعمال عبادی، تاثیر مستقیم بر میزان ارتباط با خدا در فرزندان دارد. همچنین با توجه به ضرایب بتا، نقش پیش بینی کنندگی مادران قوی تر می باشد.