مصرف بهینه انرژی با رویکرد دینامیک در معماری

معماری کشورمان در گذشته بسیار غنی و پربار بوده و دارای ویژگی های منحصر به فرد نیز بوده است. از این ویژگی ها می توان به پاسخگویی و انعطاف پذیری اشاره کرد. به نوعی می توان این دو ویژگی را از دیدگاه اقلیمی بررسی کرد، بصورتی که خانه های سنتی ایران دارای دوجبهه زمستان و تابستان نشین بوده اند که این امکان را به کاربر می داده اند که آسایش اقلیمی را در فضاهایی متفاوت تجربه کند. پس از کشف سوختهای فسیلی و انرژی های تجدید پذیر این ویژگی ها و دیگر ویژگی های اقلیمی فراموش شده و خانه ها بدون توجه به این مسایل بنا گشتند. اما پس از بحران انرژی و ارایه مفهوم پایداری و معماری پایدار، بار دیگر معماران در پی آن برآمدند تا با استفاده از تجارب پیشینیان و تلفیق آن با تکنولوژی و فناوری در خدمت معماری، این بحران را مرتفع نمایند. حال این پرسش در ذهن متبادر می گردد که امروزه با توجه به ظهور تکنولوژی و فناوری های نوین و همچنین تغییر دیدگاه ها نسبت به معماری و فضای معماری و انتظارات جدید کاربران از بناها، چگونه باید این رشته گسسته را بار دیگر پیوند زد با توجه به تحقیقات انجام شده، به نظر می رسد که ساختمان های دینامیک حالت دگردیسی شده خانه های سنتی ایران می باشند. پژوهش حاضر با روش تحقیق کیفی و روش گردآوری اطلاعات بصورت اسنادی و همچنین ارایه یکی از مصادیق ساختمان های دینامیک در ایران، به بررسی وتشریح این نوع معماری گام برداشته است.