بررسی چشم انداز تولید برق با توجه به امکانات نیروگاه های تولید برق ایران

بحران انرژی از جمله مسایلی است که موجب ایجاد دگرگونی های بسیاری در توسعه فناوری های مختلف شده است . تجدید هر ساله این بحران در کشورهای مختلف جهان، بسیاری از این کشورها را بر آن داشته است که با حرکت به سمت منابع جایگزین و تجدید پذیر انرژی، سبد مصرفی انرژی در کشور خود را تغییر داده و با اعمال تغییراتی در برنامه پیش روی خود در این خصوص، زمینه را به منظور توسعه استفاده هرچه بیشتر از این منابع در کشور خود فراهم کنند . در حال حاضر، سهم انرژی های تجدید پذیر از سبد انرژی کشور بسیار ناچیز است. این در حالی است که پتانسیل های این منابع در داخل کشور، به ویژه در مورد برخی از این منابع همچون انرژی برق آبی و خورشیدی نسبت به بسیاری از کشورهای موفق و پیشرو جهان در زمینه این انرژی ها بسیار بالا بوده و عدم تحقق اهداف برنامه چهارم توسعه کشور در تامین یک درصد انرژی برق مورد نیاز کشور از محل انرژی های تجدید پذیر اذهان را به سمت بازبینی چگونگی توسعه ی نیروگاه های تجدید پذیر،استفاده مناسب از پتانسیل نیروگاه های تجدید پذیر و حذف به کارگیری سوخت های فسیلی در تولید برق هدایت می کند. در این راستا حرکت به سمت ایجاد ساختاری پویا و منعطف در بخش اجرایی و سیاست گذاری انرژی های تجدید پذیر در کشور ضرورتی است که هم اینک بایستی به آن اندیشیده شود تا بتوان با اثر بخش تر نمودن ساختاراجرایی گام های موثرتری در این بین برداشت. این مقاله با توجه به ضرورت ایجاد این ساختار نو، به ارایه ی یک مدل ریاضی برای توسعه ی ظرفیت نیروگاه های تجدید پذیر کشور می پردازد