ارایه مدلی جهت تبیین رضایت زناشویی با استفاده از سبکهای دلبستگی وسبکهای حل تعارض

هدف اصلی این پژوهش ارایه مدلی جهت تبیین رضایت زناشویی با استفاده از سبکهای دلبستگی و سبکهای حل تعارض در بین کارکنان متاهل آموزش و پرورش شهر یزد، بود. بدین منظور، از بین کارکنان متاهل آموزش و پرورش شهر یزد در سال 1395 ، 225 نفر، به شیوهی نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای، انتخاب شدند و به پرسشنامه دلبستگی بزرگسال کولینز و رید ) 1990 (، پرسشنامهحل تعارض ویکز ) 1994 (، فیشر و واری ) 1991 ( و پرسشنامه رضایت زناشویی اینریچ، پاسخ دادند. دادههای به دست آمده با استفاده از تحلیل رگرسیون خطی و روش تحلیل مسیر، مورد ارزیابی آماری قرار گرفت. یافتهها نشان داد که بین سبک دلبستگی ایمن ورضایت زناشویی رابطه معنادار و مثبت وجود دارد و با افزایش سبک ایمن، بر رضایت زناشویی افزوده میشود. رابطه بین سبک دلبستگی اضطرابی و رضایت زناشویی نیز منفی بود بدین ترتیب، با گرایش به سمت سبک اضطرابی، از میزان رضایت زناشویی کاستهمی شود. رابطه بین سبک دلبستگی ایمن با حل تعارض سازنده معنادار و مثبت بود. یافتهها همچنین نقش واسطهگری سبکهای حل تعارض سازنده در رابطهی بین سبکهای دلبستگی و رضایت زناشویی را مورد تایید قرار داد. با توجه به یافتهها میتوان رضایتمندی زناشویی را با توجه به سبکهای دلبستگی و از طریق آموزش سبکهای حل تعارض سازنده بهبود بخشید