شاخصه های کیفی مکان سازی در فضاهای باز جهت پیاده مداری گردشگری با تاکید بر آسایش سیما و منظر

جامعه حاضر به دلیل عصر ماشینی و پیشرفت تکنولوژی، نیازمند برقراری هرچه بیشتر افراد با محیط پیراون و طبیعت میباشد. از این حیث پیادهراهها و مسیرهای گردشگری در فضاهای شهری بهترین گزینه برای برقرای سلامت روان افراد یک جامعه است. به همین منظور طراحان و برنامهریزان میکوشند تا با تکیه بر طراحی شهری و خلق فضاهای سرزنده، سبزو مکانهای تفریحی-خدماتی به این امر مهم دست یابند. از این روی راهکار مکانسازی در فضاهای باز و پیادهراههای گردشگری شهری میتواند به حس تعلق به مکان و حضور هرچه بیشتر افراد منجر شود. این مقاله سعی دارد با رویکرد کیفی)پدیدارشناسی( و با روش کتابخانهای به شاخصهایی در جهت مطلوبیت مسیرهای حرکت پیاده گردشگری دست یابد. در کنار توجه به مولفههای بصری، مولفههای محیطی در ایجاد آسایش عابرین بسیار تاثیرگذار است