حس مکان در اماکن فرهنگی تاریخی(نمونه موردی مجموعه فرهنگی سعدآباد)

هویت انسان در گرو هویت مکان و تعلق به آن است. حس مکان واژه ای است بیانگر حالات انسان ها در مکان ها و پیوندی که با آن ها برقرار می کنند.امروزه مفاهیمی چون حس مکان و دلبستگی به مکان در ادبیات معماری و شهرسازی به ویژه در حوزه مطالعات محیطی بسیار مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. این در حالی است که ساز و کار ارتباط میان این دو مفهوم چندان تبیین نشده است. پژوهش حاضر پس از تعریف مفاهیم حس مکان و دلبستگی به مکان و بررسی عوامل تاثیرگذار بر آن ها، به بررسی حس مکان در مجموعه فرهنگی سعدآباد پرداخته است. در تحقیق حاضر ارتباط بین ویژگی های بازدیدکنندگان مجموعه سعدآباد، حس آن ها نسبت به آن مکان مورد مطالعه قرار گرفته است. برای رسیدن به هدف تحقیق از ترکیب دو روش کیفی و کمی استفاده شده است. هدف از انجام بخش کیفی مطالعه، استخراج مهم ترین و ژرف ترین معناهایی بود که بازدیدکنندگان به مجموعه سعدآباد نسبت می دادند. یافته ها نشان می دهند که انگیزه بازدیدکنندگان از دیدن سعدآباد، علاوه بر تفریح و آموزش، عمدتا ایجاد پیوند عاطفی با سایت است. بیش تر بازدیدکنندگان، سعدآباد را بخشی از میراث خودمی دانند و از لحاظ کارکردی و به ویژه عاطفی به آن دلبستگی دارند .