مقایسه رشد اجتماعی دانش آموزان نیازمندآموزش و عادی در مدارس ابتدایی شهرستان بردسکن

پژوهش حاضر با روش میدانی به دنبال مقایسه رشد اجتماعی دانش آموزان نیازمند آموزش و عادی است. بدین منظور 80 دانش آموز 10 تا 12 ساله با روش نمونه گیری گروه های جور شده از بین کلیه دانش آموزان پسر و دختر عادی و نیازمند آموزش شهرستان بردسکن، اعم از مدارس برخوردار و غیربرخوردار سطح شهر، مدارس روستایی و عشایری و مدارس مختلط انتخاب شدند. برای ارزیابی و مقایسه رشد اجتماعی این دانش آموزان از مقیاس رفتارهای انطباقی واینلند استفاده شده است. فرضیه های پژوهش، با استفاده از روش آماری آزمون t گروه های وابسته بررسی شد و نشان داد که میانگین نمرات آزمودنی های عادی نسبت به آزمودنی های نیازمند آموزش در خرده حیطه های خود رهبری ( 6.89 =t )، ارتباط ( 2.53 =t )، اجتماعی بودن ( 3.20=t )، به طور معنی داری در سطح بالاتری قرار می گیرد. و در خرده حیطه های مهارت های شخصی از قبیل خودیاری در خوردن و پوشیدن، مسایل شغلی و حرکت و جنبش تفاوت معناداری دیده نشد. برای هریک از این یافته ها نیز توجیهاتی ارایه شده است و در پایان پیشنهاداتی برای افزایش رشد اجتماعی دانش آموزان ارایه گردیده است.