بررسی فقهی حقوقی فرزند کشی از دیدگاه فقه امامیه و قانون مجازات 1392

جرم فرزندکشی یکی از جرایمی است که گاه در مواردی نه چندان معمول والدین به آن مرتکب می گردند. در خصوص مجازات این جرم دانشیان فقه بر قصاص نشدن پدر مرتکب جرم فرزند کشی اتفاق دارند. این که آیا مادر مرتکب جرم فرزندکشی نیز از مجازات قصاص معاف است و یا این که تفاوت جنسی پدر و مادر در مجازات جرم فرزند کشی نقش آفرین می باشد و در نتیجه باید مادر را به قصاص پادافراه داد پرسش اصلی پژوهش ارایه شده در این مقاله را سامان می دهد که موضوع و متغیرهای پژوهش مورد سخن را نیز با خود همراه دارد. در این مطالعه که جز مطالعات تطبیقی بین فقهای شیعه و اسنادی است، آرا و اقوال فقها و حقوقدانان و مواد قانونی قانون مجازات اسلامی 1392 پایه و اساس روش کار قرار گرفت. در هر بحث متون مربوط به آن، از جهت سند و دلالت مد نظر قرار می گیرد. در نظام جزایی ایران به تبع سیاست جنایی اسلام، پدر و جد پدری در قتل عمدی فرزند از معافیت در قصاص برخوردارند. افزایش آمار فرزندکشی در سیستم قضایی ایران و سایر کشورهای اسلامی که مجری این دیدگاهند، نشان داده که تعزیر صرف نتوانسته است دربرخورد با این عمل مجرمانه بازدارنده باشد. اندکی تامل در ریشه فقهی این معافیت، نشان می دهد که استثنای مذکور مطلق نبوده و در موارد خاص مانند قصد منجز قتل و یا قتل با سبق تصمیم می توان پدر را قصاص و یا در موارد فرزندکشی های حدودی یا حق اللهی، مانند قتل فرزند در حال محاربه و... وی را مستحق کیفر اعدام دانست.