بررسی روش تنبیه از نظر روان شناسان رفتارگرا ( بندورا و اسکینر )

تشویق و تنبیه دو اهرم بسیار مهم برای کنترل تعدیل و تقویت رفتار انسان است و ما در زندگی روزمره همواره به طور مستقیم و یا غیر مستقیم آگاهانه و نا آگاهانه به گونه ای از سوی دیگران مورد تشویق و یا تنبیه قرار می گیریم . تنبیه بدین منظور مورد استفاده قرار می گیرد تا مردم را وادار کند که رفتار نا معینی را انجام ندهند . کسانی که تنبیه را به کار می برند ظاهرا همیشه از اعتراض مصون می مانند . گاهی تنبیه نتیجه ی معکوس دارد و یادگیری را دچار اختلال می کند . هدف از پژوهش حاضر بررسی بررسی روش تنبیه از نظر روان شناسان رفتارگرا از جمله بندورا و اسکینر بوده که مطالب گردآوری شده به صورت کتابخانه ای و به روش توصیفی – تحلیلی صورت گرفته است . دستاورد پژوهش آنکه نتایج نشان می دهد و طبق بررسی های به عمل آمده در بسیاری از موارد تنبیه را چیز بدی می دانند . آنها به طور کلی شدیدا با تنبیه و بویژه تنبیه بدنی مخالف بودند چرا که تنبیه بدنی موقعیت فردی و اجتماعی انسان را متزلزل می سازد . تنبیه نه تنها فرد را متوجه زشتی کارش نمی کند ، بلکه شخصیت او را مضمحل ساخته آسیب پذیری وی را افزایش می دهد .