بررسی رابطه نگرش دینی، احساس گناه مرضی، احساس تنهایی در بین بیماران سرطانی بیمارستان شفای شهر اهواز

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه نگرش دینی، احساس گناه مرضی، احساس تنهایی در بین بیماران سرطان بیمارستان شفایشهر اهواز انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کل بیماران سرطانی بیمارستان شفای اهواز بود که در سال 1393 در بیمارستانبستری بودند. این بیماران دارای جمعیتی برابر 248 نفر بودند که از بین آنها 100 نفر به صورت تصادفی انتخاب شد. این پژوهش از نوعهمبستگی میباشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روشهای آمار توصیفی مانند فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد و همچنین از ضریبهمبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار کامپیوتری SPSS نسخه 17 استفاده شد. نتایجنشان داد که بین نگرش دینی و احساس تنهایی؛ و نگرش دینی و احساس گناه مرضی در آزمودنی های مبتلای به سرطان رابطهمعنی داری مشاهده نشد. از نظر جنسیت، تاهل، تحصیلات و سن نیز رابطه معناداری مشاهده نشد. به طور کلی، بین احساس تنهایی واحساس گناه مرضی در آزمودنی های مبتلای به سرطان رابطه معنی داری وجود دارد، یعنی اینکه هر چه احساس گناه مرضی در بیمارانمبتلای به سرطان بیشتر باشد احساس تنهایی بیشتری می کنند. بین نگرش دینی، احساس گناه مرضی، احساس تنهایی در بین بیماران سرطان بیمارستان شفای شهرستان اهواز، فقط در نگرش دینی بین زنان و مردان سرطانی تفاوت معنیداری وجود دارد. به طور کلی این بررسی نشان داد که نگرش دینی می تواند بر کاهش احساس گناه مرضی و احساس تنهایی در بیماران سرطانی تاثیر گذار باشد.