تحلیل نابرابریهای ناحیه در زمینه توسعه یافتگی در شهرستانهای استان کردستان

یکی از شاخص های اساسی ایجاد توسعه یافتگی، ارایه خدمات به اقشار مختلف جامعه می باشد. توجه به رفاه اقشار مختلف جامعه از طریق مطالعه توزیع درآمد، ثروت و متغیرهای دیگر از مباحث اصلی اقتصاد در دو قرن اخیر بوده است، چرا که یکی از اهداف مهم هر نوع سیاستگذاری اقتصادی، بهبود رفاه عمومی و به طور مشخص افزایش رفاه اثشار فقیر جامعه است. پژوهش حاضر بر اساس روشی تحلیلی-توصیفی و بهره گیری از منابع موجود به تعیین میزان توسعه یافتگی شهرستان های استان کردستان اقدام شده است. در این پژوهش از دو شاخص تحلیل عاملی و روش فاصله ای(خوشه ای) برای تعیین میزان توسعه یافتگی شهرستان های مختلف استان کردستان بهره گرفته شده است به همین منظور ابتدا به ترسیم ماتریس برخورداری از خدمات مختلف شهرستان های استان کردستان پرداخته شد. بدین منظور ابتدا ماتریس خدمات تشکیل گردید که یک ماتریس با 16 ستون شامل نماگرها و 9 سطر شامل شهرستان های مورد مطالعه می باشد. نتایج حاکی از آن بود که بر اساس تحلیل عاملی و تجمیع عوامل به دست آمده شهرستان سنندج توسعه یافته ترین و شهرستان های دیوان دره و بانه کمتر توسعه یافته ترین شهرستان هستند. بر اساس روش فاصله ای شهرستان سنندج توسعه یافته ترین و شهرستان بانه و سقز کمتر توسعه یافته ترین شهرستان می باشند. شهرستان های(بیجار، دیوان دره، مریوان، قروه و کامیاران) کمتر توسعه یافته و شهرستان سرواباد در حال توسعه می باشد. نتایج حاصل از مقایسه دو شاخص نیز بیانگر آن بود که از بین 9 شهرستان استان کردستان، 5 شهرستان به لحاظ جایگاه توسعه یافتگی در جایگاه یکسانی قرار گرفته اند. بنابراین شهرستان سنندج توسعه یافته ترین و شهرستان بانه کمتر توسعه یافته ترین شهرستان های استان کردستان می باشند.