برنامه ریزی توسعه کالبدی بافت فرسوده مرکزی شهر اهواز با رویکرد مشارکتی

بافت های فرسوده و قدیمی شهرهای کشور که در اغلب موارد هسته اولیه و اصلی آن شهرها را تشکیل می دهند، از یک طرف جزو میراث فرهنگی و تاریخی آن شهرها محسوب شده و حفظ، بهسازی کالبدی و توانمندسازی عملکردی آنها اجتناب ناپذیر می باشد و از طرف دیگر اغلب این بافت ها با گذشت زمان و عدم توجه و نگهداری مناسب، دچار فرسودگی و اضمحلال کالبدی و عملکردی شده اند. بافت مرکزی شهر اهواز نیز منطبق بر بافت قدیم این شهر بوده و علاوه بر این که به عنوان هسته اولیه شهر اهواز محسوب می شود، در زمره بافت فرسوده قرار گرفته است. این محدوده از مشکلات کالبدی (فرسودگی)، زیست محیطی، ضعف زیرساخت ها و ... رنج می برد. این پژوهش از لحاظ هدف جزء پژوهش های کاربردی و از لحاظ شیوه گردآوری داده ها جزء پژوهش های توصیفی از نوع همبستگی بوده و شیوه گردآوری اطلاعات آن، کتابخانه ای- میدانی است. هدف اصلی این تحقیق با توجه به وسعت دامنه مشکلات این بافت ها، دستیابی به توسعه کالبدی پایدار از طریق مشارکت مردمی است. روش نمونه گیری در این پژوهش تصادفی بوده و از نظرسنجی مردم ساکن در محدوده و نظرات کارشناسان جهت شناخت نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهدید محدوده استفاده شده است. با بهره گیری از مدل سوات، نتایج نشان دهنده آن است که راهبردهایی مانند استفاده از پتانسیل بخش خصوصی، آگاه نمودن ساکنان در خصوص طرح های در دست تهیه و ارتقاء میزان رضایت ساکنان از محیط محله از طریق فراهم نمودن زمینه رفع نیازهای روزانه آنها در محدوده جهت رفع فرسودگی و توسعه کالبدی می تواند موثر باشد.