اثربخشی طرحواره درمانی بر نگرش های ناکارآمد نسبت بهانتخاب همسر در دانشجویان دختر

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر نگررش ناکارآمرد نسبت به انتخاب همسر در دانشجویان دختر دانشگاه رازی بود. پژوهش از نوع آزمایشی با طرح آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دختر مجرد مشغول به تحصیل در سال 94-95 بود. نمونه اماری 30 نفر از دانشجویان دختر بودند که به شیوه نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شند. دانشجویان گروه ازمایش 8 جلسه طرحواره درمانی دریافت کردند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه نگرش نسبت به انتخاب همسر کاب، لارسون و واتسون 1992 بود. داده های جمع آوری شده از طریق تحلیل کوواریانس چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین دو گروه از نظر نگرش ناکارآمد نسبت به انتخاب همسر و مولفه های آن عشق باوری، تجربه محوری، ایده ال نگری، متضاد جویی، اسان بینی، خوش باوری تفاو معنی داری وجود دارد با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت طرحواره درمانی رویکردی موثر بر کاهش نگرش ناکارآمد نسبت به انتخاب همسر دانشجویان دختر است.