اثربخشی آموزش برنامه والدگری مثبتبر کیفیت تعامل والد- کودک

هدف این پژوهش تعیین تاثیر آموزش برنامه والدگری مثبت Triple P بر کیفیت تعامل والد-کودک مادران کودکان دبستانی شهر اهواز بود. پژوهش حاضر، یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مادران کودکان مدارس ابتدایی شهر اهواز بود که 30 نفر از آنها به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. شرکت کنندگان به صورت تصادفی به دو گروه 15 نفری تقسیم شدند یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل. گروه آزمایش، برنامه آموزشی والدگری مثبت را در 8 جلسه دریافت کردند در حالی که به گروه کنترل این آموزش ارایه نشد. ابزار استفاده شده در این پژوهش، مقیاس رابطه ی والد-کودک پیانتا 1994 بود. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری، با استفاده از نسخه 21 نرم افزار آماری SPSS تحلیل شد. نتایج تحلیل کواریانس چندمتغیری نشان داد که گروه آزمایش و کنترل حداقل در یکی از مولفه های تعامل والد-کودک تفاوت معناداری داشتند P<0/001 و آموزش برنامه ی والدگری مثبت بر تعارض نزدیکی، وابستگی و رابطه مثبت کلی اثر مثبت و معناداری داشت P<0/001 نتایج حاکی از آن بود که برنامهی آموزش والدگری مثبت سبب بهبود تعامل مادر با کودک شده است