نقدی بر مقاله رابطه سرمایه انسانی و رشد اقتصادی با تاکید بر نقش توزیع تحصیلات نیروی کار

در دهه اخیر تمایل نمایانی به استفاده از روش های مقداری در نزد اقتصاددانان کشور دیده می شود این تحول مثبت بیانگر کسب توانایی های جدید دانش پژوهان رشته اقتصاد است و باید آن را به فال نیک گرفت اما از آنجا که در این راه تازه کاریم این خطر وجود دارد که به جای کاربست خلاقانه نظریه اقتصادی در پژوهش های کاربردی به تولید شبه علم کمک کرده باشیم این گفته که ریاضیات خادم خوب ولی ارباب بدی است در مورد کلیه روش های مقداری نیز صادق است هدف از نگارش این یادداشت نقد مقاله آقایان دکتری نیلی و نفیسی در مورد ارزیابی نحوه تاثیر سرمایه انسانی بر رشد اقتصادی ایران در دوره 1379-1345 است از اولین ارجاع مقاله پیدا است که این کار برگرفته از پایان نامه کارشناسی ارشد آقای نفیسی است روش پژوهش به کار گرفته شده در این مقاله به گفته نویسندگان محترم مقاله از کار لوپز و همکاران اقتباس شده است از این رو در نقد مقاله همان مرجع اصلی به کرات مورد استناد من قرار گرفته است