مقایسه ویژگی های کمی وکیفی و قابلیت انبارمانی جمعیت های پیاز

ویژگی های کمی و کیفی و قابلیت انبارمانی توده محلی بهبهان، پیاز اصلاح شده بهبهان و رقم پریماورا ، در ایستگاه تحقیقات کشاورزی بهبهان از سال 1388 به مدت دو سال ارزیابی شد. آزمایش مزرعه ای در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. دانهال ها در اواخر آذرماه به زمین اصلی منتقل شدند. برای مقایسه قابلیت انبارمانی جمعیت ها از آزمایش کرت های خرد شده در زمان در قالب طرحکاملا تصادفی با چهار تکرار استفاده شد. عامل اصلی جمعیت در سه سطح و عامل فرعی زمان بررسی سوخ ها در سیزده سطح بود. سوخ ها در انبار کنترل نشده نگهداری و هر پانزده روز یک بار ضایعات انباری بر اساس درصد کاهش وزن، درصد جوانه زنی، درصد پوسیدگی و آلودگی به کپک خاکستری ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که بین عملکرد کل (تر) جمعیت ها اختلاف معناداری وجود ندارد، ولی عملکرد قابل فروش رقم پریماورا و پیاز اصلاح شده نسبت به توده محلی بهبهان برتری دارد. پیاز اصلاح شده حداکثر عملکرد ماده خشک سوخ را تولید می کند و از این نظر، اختلاف آن با توده منشا و رقم پریماورا به ترتیب در سطح 5 و 1 درصد معنادار بود. درصد ماده خشک سوخ و درصد خلوص رنگ پیاز اصلاح شده از توده منشا بیشتر بود. درصد وزنی دوقلویی و قطر گردن پیاز اصلاح شده در مقایسه با توده منشا کاهش معناداری نشان داد. قابلیت انبارمانی پیاز اصلاح شده و توده منشا از رقم پریماورا بیشتر بود.