ارزیابی قابلیت استفاده کاربردی از دو گونه گراس بومی ایران
محل انتشار: فصلنامه به زراعی کشاورزی، دوره: 16، شماره: 4
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 428
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JCI-16-4_020
تاریخ نمایه سازی: 23 دی 1396
چکیده مقاله:
امروزه، احداث و نگهداری از چمنها به دلیل نیاز آبی زیاد آنها، با تردیدهای جدی مواجه شده است. بنابراین، شناسایی گونه های بومی و مرتعی مقاوم به خشکی و معرفی آنها بهعنوان چمن، نهتنها در کاهش مصرف آب موثر است، بلکه سبب حفظ منابع ژنتیکی کشور نیز میشود. در این تحقیق، دو گونه &علف گندمی و &بروموس بهعنوان گونههای بومی، با چمن &ریگراس به عنوان شاهد مقایسه شدند. پس از استقرار و پوشش کامل سطح گلدانها در فضای باز، سطوح چمنزنی 2 ،4 و 6 سانتیمتر به صورت هفتگی بر روی گونهها اعمال شد. میزان رشد شاخساره، پنجهزنی، رنگ و عرض برگ، وزن تر و وزن خشک به صورت هفتگی در طول آزمایش اندازهگیری شدند. نتایج بهدستآمده نشان داد که گونه &بروموس بهدلیل داشتن بافت نامناسب (عرض برگ بیشتر از 3 میلی متر) و تراکم کم، برای استفاده در فضای سبز مناسب نیست. در مقابل، گونه &علف گندمی با وجود بافت خشنتر و رنگ کمتر نسبت به &ریگراس ، از پنجهزنی بیشتر، رنگ قابل قبول (59/7 (و بافت مطلوب (عرض برگ حدود 2 میلیمتر) برخوردار بود. همچنین سطح 2سانتیمتری، بهترین ارتفاع چمنزنی برای گونههای تحت مطالعه معرفی شد.
نویسندگان
الهام مصطفایی
دانشجوی سابق کارشناسی ارشد، گروه باغبانی، پردیس ابوریحان دانشگاه تهران، پاکدشت، تهران، ایران
مصطفی عرب
استادیار، گروه باغبانی، پردیس ابوریحان دانشگاه تهران، پاکدشت، تهران، ایران
نعمت اله اعتمادی
دانشیار، گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان، ایران
محمودرضا روزبان
استادیار، گروه باغبانی، پردیس ابوریحان دانشگاه تهران، پاکدشت، تهران، ایران