مقدمه ای بر علوم قرآنی

قرآن کریم به عنوان محور اساسی فرهنگ و تمدن اسلامی که به همراه سنت ، هسته اصلی دین اسلام و علوم و معارف آن را تشکیل می دهند، به تناسب شرایط و فرصت های فراهم آمده و گرایش های دانش پژوهان، همواره مورد بحث و بررسی قرارداشته است. ثمره این کار ، پیدایش و پیشرفت دانش های مختلفی بوده است که یا در پرتو مستقیم قرآن نشات و تطور یافته اند و یا قرآن مجید به گونه ای در توسعه و پیشرفت آنها نقش اساسی داشته است.قرآن مجید سرمنشا بیشتر علوم و هنرهای اسلامی است؛ علومی مانند صرف ، نحو ، لغت و علوم بلاغت، پیدایش و تکامل خود را وامدار قرآن کریم هستند، فقه و اصول به گونه مستقیم ریشه در قرآن دارند و تاثیر قرآن در اخلاق، کلام، فلسفه، عرفان و تاریخ نیز آشکار است. در این میان ،برخی از علوم، خاص قرآن مجید هستند که به بحث و کنجکاوی پیرامون الفاظ و معان ی آن می پردازند و بدون وجود قرآن موضوعیت خود را از دست می دهند؛ مانند تفسیر و علوم قرآنی.و از سوی دیگر قرآن مجید از علم تجلیل کرده و مردمان را به فراگیری تمامی علومی که در دسترس فکر انسانی بوده و آموختن آنها به نفع جهان بشری و سعادت بخش جامعه انسانی است ،دعوت می نماید. 1