قاعده افزایی تکرار فعل قال در راستای تبدیل آن به الگوی گفت وگو در قرآن

قرآن هرچند که یک کتاب دینی و ایدیولوژیک است، اما تنها کارکرد ارجاعی ندارد. در رساندن محتوا به مخاطبانش از قدرت زبان نهایت بهره را برده و موجب نزدیک شدن آن به زبان شعری و ادبی شده است. حال این سوال پیش میآید که این زبان ادبی به چه شکل در قرآن آمده است قرآن برای رسیدن به هدفش که تاثیر و جلب نظر مخاطب میباشد، سبک ادبی منحصر به فردی دارد که تابع نظم شعر نیست، ولی از قواعد زبان شعری و نظام آن برخوردار است. با توجه به آرای صورتگرایان که برای بررسی زبان ادبی به تمایز دو فرایند خودکاری و برجسته سازی زبان معتقدند، زبان قرآن نیزصرفا به بیان موضوع نمیپردازد، بلکه برای رساندن محتوای معین سعی دارد که در شیوه بیان خود، با بهره گیری از زبان ادبی، دریافت مدلول را به تاخیر بیندازد که این امر، ذهن خواننده را درگیر نموده و موجب گسترش معنا میشود. این فرایند به وسیله تکرار، موجب قاعدهافزایی و برجسته سازی در کلام میگردد. در این تحقیق با روش توصیفی تحلیلی، سعی بر آن است که برجسته سازی فعل قال و مشتقات آن از طریق تکرار بررسی شود. این فرایند همگام با متن پویای جامعه ای که طالب تفکر و تامل است، راه را برای دیالوگ، چندصدایی و تفاهم هموار میکند. در واقع بسامد بالای فعل قال و مشتقاتش 1717) بار) در ساختار قرآن و برجسته شدن این کلمه در برونه زبان، چنان قدرتی به درونه زبان بخشیده است که قادر به تحلیل ساختار است.