بررسی چگونگی اعتماد و کناره گیری اجتماعیدر میان دانشجویان

در ادبیات علوم اجتماعی انزوا به وضعیت عینی کناره گیری و محرومیت از تعاملات و فضاهای اجتماعی اطلاق می شود اگرچه این موضوع صدها سال برای بشریت مطرح بوده، اما تنها در 50 سال گذشته بطور نظامند مورد توجه قرار گرفته است این مقاله به بررسی چگونگی کناره گیری دانشجویان و ارتباط اعتماد اجتماعی با آن می پردازد. کناره گیری اجتماعی با سه مولفه عضوی درانجمن ها و گروها، پیوند اجماعی و روابط اجتماعی سنجیده شده است. متغیر مستقل اصلی، اعتماد اجتماعی است که با سه بعد اعتماد نهادی، اعتماد تعمیم یافته و اعتماد بین فردی سنجیده شده است. روش تحقیق از نوع پیمایش است داده ها از طریق پرسشنامه ساختار یافته از 361 دانشجو که به روش نمونه گیری طبقه ای متناسب انتخاب شدند، گردآوری شده است. از روش های آماری الفای کرونباخ برای پایایی ابزار سنجش، ضریب همبستگی پیرسون برای ازمون فرضیه ها تحلیل واریانس برای آزمون مقایسه میانگین ها و رگرسیون برای سنجش مدل تحلیلی استفاده شده است یافته ها نشان می دهد بین اعتماد اجتماعی و انزوای اجتماعی دانشجویان رابطه معناداری وجود دارد. ضریب همبستگی بدست آمده برای این متغیر برابر -0/294 با سطح معناداری P=0/000 بیانگر رابطه منفی و معکوس بین دو متغیر یاد شده می باشد براین اساس می توان گفت کناره گیری اجتماعی دانشجویان به طور جدی تحت تاثیر چگونگی اعتماد اجتماعی آنها قرار دارد. با کاهش اعتماد اجتماعی دانشجویان ، انزوای اجتماعی انها بیشتر و با افزایش اعتماد، انزوای اجتماعی آنها کمتر می شود. نتایج حاصل از رگرسیون چند متغیره نشان می دهد که 14 درصد از واریانس متغیر انزوای اجتماعی توسط 3 متغیر اعتماد تعمیم یافته، درامد والدین و اعتماد بین فردی بین تبین می شود به این ترتیب داده ها تجربی موید دیدگاه های نظری مطرح شده در چارچوب نظری مقاله می باشد در مجموع، با توجه به چگونگی انزوای اجتماعی موجود، لازم است با اتخاذ سیاست های مناسب در راستای فعال سازی و انگیزه بخشی به دانشجویان زمینه های شکل گیری انزوای اجتماعی را از بین برد تا از آسبی های اجتماعی پس از آن نیز جلوگیری شود.