بررسی نگرش مردم نسبت به معلولین

این تحقیق با هدف کلی شناخت نگرش های ساکنان مناطق مختلف تهران نسبت به معلولیت انجام گرفت. هدف اصلی، شناخت یکی از مشکلات افراد دارای محدودیت، یعنی نحوه برخورد افراد عادی جامعه با معلولین و نیز میزان پذیرش افراد معلول توسط افراد عادی جامعه است. روش مطالعه در این تحقیق ، روش پیمایشی است جمع آوری اطلاعات به وسیله پرسشنامه انجام گرفته است. جمعیت نمونه شامل 1500 نفر افراد بالای هجده سال ساکن در مناطق ایستگانه تهران بوده است. شیوه نمونه گیری به روش تصادفی سیستماتیک و خوشه ای انجام گرفت. این تحقیق نشان داد که نگرش افراد نسبت به معلولین به دو سمت مثبت و منفی گرایش دارد و این نگرش ها بر حسب متغیرهای مانند سن، جنس، تحصیلات، شغل و وضع تاهل پاسخگویان، با هم متفاوت است. در بین افراد جامعه، نگرش منفی نسبت به معلولیت های قابل رویت وجود دارد. این امر در یین افراد با چند معلولیت، پیش ترین میزان و افراد با لکنت زبان، کم ترین میزان است