مقایسه ماهوی میان تجربه دینی و فطرت

تجربه دینی یکی از مسایل جدید در حوزه کلام و فلسفه دین به شمار می رود و به معنای گونه ای از ظهور و تجلی خداوند بر شخص تجربه گر است که در برخی حالات و احساسات او بروز پیدا می کند. ممکن است این حالات شخص تجربه گر تاییدی بر فطرت یا شبیه به آن دانسته شود یا تجربه دینی را به دلیل شتابزدگی، منطبق بر برهان فطرت تلقی شود. اما تفاوت های ماهوی مهمی میان این دو وجود دارد که موجب تمایز در نوع معرفت افزایی و نیز دایره معرفتی آنها می شود. بنابراین لازم است که ابتدا این دو اصطلاح را به طور مختصر تعریف کنیم و سپس به بررسی تطبیقی میان آن دو بپردازیم. این مقاله چنین مقصودی را در حد بضاعت نویسنده، دنبال می کند.