تلمیحات قرآنی در خطبه ی اول نهج البلاغه

تلمیح استفاده از آیه، حدیث، داستان یا مثل معروفی در کلام است و موجب زیبایی کلام و تاکید و ترویج منبع مورد استفاده می گردد. عالمان فن بلاغت، تلمیح را در مجموعه صنایع معنوی بدیع قرار داده اند و برخی آن را مترادف و بعضی قسمی از تضمین می دانند. جایگاه قرآن کریم و پس از آن، نهج البلاغه به عنوان دو منبع غنی معارف اسلامی همواره مورد نیاز انسان ها بوده است و خواهد بود. این مقاله با پرداختن به تلمیحات قرآنی، بخشی از کلام امیرالمومنین، یعنی اشاراتی که حضرت در خطبه اول نهج البلاغه نسبت به آیات نورانی قرآن داشته اند، نشان می دهد که چگونه تجلی نور خدا در وجود معصومین(ع) سراسر زندگانی و سخنانشان را تحت تاثیر قرار داده است و در هر بخش از آن می توان بهره و استفاده ای از وحی الهی را به دست آورد. ریوس تلمیحات این خطبه در چند بخش مهم قابل دسته بندی است: تلمیح به آیات توحیدی و صفات پروردگار، تلمیح به آیات متضمن آفرینش و عجایب آن، تلمیح به آیات مرتبط با فرشتگان، تلمیح به آفرینش آدم، تلمیح به سجده ملایکه و هبوط، تلمیح به نبوت عامه، ضرورت و اهداف، تلمیح به نبوت خاصه، قرآن و امامت.