رابطه بین ناگویی هیجانی، احساس تنهایی با اعتیاد به تلفن همراه در دانش آموزان دختر

هدف از مطالعه حاضر بررسی رابطه بین ناگویی هیجانی، احساس تنهایی با اعتیاد به تلفن همراه در دانش ا وزان دختر بود. این پژوهش از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش اموزان دختر دوره اول متوسطه شهر اهواز در سال تحصیلی 1396-1395 نفر بودند که به روش نمونه گیری در دسترس تعداد 100 نفر انتخاب و پرسشنامه های ناگویی هیجانی، احساس تنهایی و اعتیاد به تلفن همراه را تکیمل کردند. به منظور تحلیل داده های آزمون های میانگین و انحراف معیار، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین ناگویی هیجانی با اعتیاد به تلفن همراه در دانش آموزان دختر رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. بین احساس تنهایی با اعتیاد به تلفن همراه در دانش آموزان دختر رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج رگرسیون چند متغیره نشان داد که مدل رگرسیون 75/5 درصد تغییرات اعتیاد تلفن همراه توسط ناگویی هیجانی و احساس تنهایی تبیین می شود. از بین متغیرهای پیش بین فقط احساس تنهایی هیجانی معنی دار بود و ناگویی هیجانی سهم معنی داری در پیش بینی اعتیاد به تلفن همراه دانش آموزان نداشت.