ارزیابی شاخص های کمی و کیفی مسکن با رویکرد توسعه پایدار ( مطالعه موردی : شهر خرم آباد)

با توجه به اهمیت مسکن در ساختار شهرهای امروزی و زندگی شهروندان توجه به اصول توسعه پایدار در جهت عدالت فضایی و اجتماعی و ساختار کالبدی شهرها، مطلوبیت کمی و کیفی کاربری ها به ویژه کاربری مسکونی و مقوله مسکن امری مهم است. با توجه به رشد روزافزون شهرنشینی، توسعه پایدار شهری به پارادایم مسلط تمام برنامه ریزی های شهری تبدیل شده است. یکی از راه های مهم آگاهی از وضعیت مسکن در توسعه پایدار شهری در فرآیند برنامه ریزی شهری، استفاده از شاخص های مسکن (کمی و کیفی) می باشد. هدف پژوهش حاضر ارزیابی کمی و کیفی شاخص های مسکن شهر خرم آباد با رویکرد توسعه پایدار می باشد روش تحقیق براساس هدف توسعه ای- کاربردی و براساس ماهیت توصیفی- تحلیلی می باشد. روش تجزیه و تحلیل دادها با استفاده از مدل swot و تکنیک دلفی باحجم نمونه 30 نفر کارشناسان و مدیران شهر خرم آباد انجام شده است. نتایج نهایی مدل swot حاکی از این است که جمع امتیاز وزنی عوامل عوامل داخلی و خارجی (1/22 و 1/09) که کمتر از حد متوسط 2/5 می باشد و در این نشان دهنده نشان دهنده غلبه نقاط ضعف بر قوت و غلبه نقاط تهدید بر فرصت وضعیت نامطلوب کیفیت شاخص های مسکن در نواحی 24 گانه شهر خرم آباد می باشد.