راهکارهای اکوتوریستی در طراحی مجموعه توریستی حاشیه رودخانه قشلاق سنندج

حد فاصل بین رودخانه و شهر یک محیط بسیار حساس و شکننده است، که عدم توجه به ظرفیتهای آن می تواند به نابودی رودخانه و اکوسیستم آن منجر شود. در نتیجه ی چنین فرآیندی بسیاری از مسیلها و رودخانههای حاشیهی شهرها به تدریج از عملکرد اصلی خود خارج شده و به کانالهایی برای دفع فاضلاب و انبار زباله و محیطی برای بزه و نا امنی های اجتماعی تبدیل میشوند. بدین ترتیب لزوم حفظ و احیای رودخانههای طبیعی حاشیه شهری به روشنی معلوم میشود. گذشته از پتانسیلهای طبیعی موجود وجود عناصر معماری با ارزش تاریخی و طبیعی همچون پلهای قدیمی قشلاق و شیخ، لزوم توجه به این منطقه را دو چندان میکند. وجود چنین مجموعهای افزون بر بالا بردن سطوح طبیعی در شهرها، به مکانی برای جذب مردم برای گذران اوقات فراغت و تبادلات فرهنگی اجتماعی بدل خواهد کرد. حال اگر احیاء حاشیه رودخانه با رعایت اصول اکوتوریسمی همراه باشد می توان در راستای حفاظت از طبیعت، در جهت توسعه گردشگری اقدام شود. در این تحقیق سعی شده با استخراج اصول اکوتوریسمی مطابق با سایت جهت تفریح و تفرج و توسعه توریست تا حدی بتوان سواحل این رودخانه های دایمی را در جوار شهرها سر و سامان داد. هدف اصلی این تحقیق، ارایه راهکارهای اکوتوریسمی در جهت تقویت گردشگری با حداقل تاثیرات بر منابع طبیعی و همچنین احیاء محوطه تاریخی و طبیعی حاشیه رودخانه قشلاق میباشد. در ضمن این مقاله از پایان نامه کارشناسی ارشد تحت عنوان احیاء و ساماندهی حاشیه رودخانه قشلاق سنندج با طراحی مجموعه تفریحی، توریستی(با نگرشی بر اکوتوریسم) منتج گردیده است.