مقایسه یادگیری خود تنظیمی دانش آموزان خانواده های تک فرزند و دانش آموزان خانواده های چند فرزند

هدف پژوهش حاضر مقایسه یادگیری خود تنظیمی، دانش اموزان خانواده های تک فرزند و دانش آموزان خانواده های چند فرزند بود طرح این پژوهش توصیفی آز نوع علی مقایسه ای بود جامعه آماری شامل دانش اوزان 12 تا 17 ساله دامغان در سال 1395 بود، که از بین آنها نمونه ای به حجم 100 نفر 50 تک فرزند و 50 چند فرزند به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها از طریق مقیاس یادگیری خودتنظیمی پینتریچ و دی گروت، 1990 جمع آوری شد و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت نتایج تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد که بین یادگیری خودتنظیمی دو گروه از نظر مولفه های راهبردهای شناختی و جهت گیری هدف تفاوت معناداری وجود دارد و میانگین دانش آموزان خانواده های تک فرزند بیشتر از میانگین دانش آموزان خانواده های چند فرزند است و در مولفه های راهبردهای فراشناختی، مدیریت منابع خودکارامدی، ارزش گذاری درونی و اضطراب امتحان تفاوت معناداری وجود ندارد از آنجا که فرزندان یک سری تجربیات خود را از خواهران و برادران و همسالان خود بدست می آوروند، و در مورد تک فرزندان به دلیل فقدان خواهر و برادر، نقش والدین بسیار حساس تر و سخت تر است با توجه به امکاناتی که تک فرزندان در خانواده از آن بهره مند هستند، اگر والدین با شیوه صحیح فرزندپروری آشنا شوند و در تربیت و آموزش فرزند خود افراط و تفریط نداشته باشند می توان دغدغه والدینی که بنا به دلایلی تمایل به داشتن یک فرزند دارند را کاهش داد.