تحلیل بررسی اثرات گردشگری بر معیشت خانوارهای روستایی با استفاده از مدل تحلیل عاملی (مطالعه موردی : بخش اورامان- شهرستان سروآباد)

رویکرد معیشت پایدار یکی از رویکردھای تحلیلی جدید در زمینه توسعه روستایی است که در سال ھای اخیر مورد توجه قرار گرفته است. یکی از رھیافت ھای اصلی برای بھبود معیشت پایدار روستایی توسعه ی گردشگری روستایی است ھدف تحقیق حاضر نقش گردشگری بر معیشت پایدار خانوارھای روستایی بخش اورامان شھرستان سروآباد استان کردستان است. این تحقیق از نظر ھدف، کاربردی و از لحاظ نحوه جمع آوری داده ھا ترکیبی از روش اسنادی- پیمایشی است. جامعه آماری این پژوھش را سرپرستان خانوار 4 روستای بخش اورامان (اورامان تخت، سلین، بلبر و کمال) که دارای بیشترین حجم گردشگر ھستند را تشکیل می دھد حجم نمونه 250 نمونه به دست آمد. ابزار گردآوری داده ھا در این پژوھش، پرسشنامه است. پایایی پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ (0.84) به دست آمد. برای بررسی تاثیر گردشگری از مدل تحلیل عاملی استفاده شد، نتایج نشان داد که کلیه عوامل موثر بر معیشت پایدار خانوارھای روستایی منطقه به 5 دسته عوامل مالی، انسانی، اجتماع طبیعی و فیزیکی دسته بندی شدند که ھر پنج عامل 100 درصد از واریانس جامعه را تبیین کردند در این میان بار مالی اولین عاملی که وارد تحلیل عاملی شده و بیشترین مقدار واریانس را داشته است عامل مالی با مقدار ویژه واریانس (72/94) بوده است. ھمچنین عوامل انسانی با مقدار ویژه واریانس (9/62)، عوامل طبیعی با مقدار ویژه واریانس (8/19)، عامل فیزیکی با مقدار ویژه واریانس (5/49)، و عامل اجتماعی با مقدار ویژه واریانس (3/73) به ترتیب در رده ھای بعدی بودند می توان گفت که مھم ترین اثر گردشگری در منطقه مورد مطالعه تاثیر مالی می باشد که از دیدگاه مردم گردشگری در منطقه موجب اشتغال زایی، افزایش درآمد، تنوع شغلی و ... شده است و کمترین تاثیر گردشگری در منطقه مربوط به عامل طبیعی می باشد که در این زمینه کمترین اثر را داشته است.