انگیزه های سپردن سالمندان به آسایشگاه های کشور

پیر شدن امر شگفت آوری است آن چنان که اغلب نمی توانیم باور کنیم که روزی سراغ ما خواهد آمد. زیرا تحول دوران نوجوانی به پیری آنچنان بطیی و تدریجی است که هیچ گاه تغییرات ناشی از آن قابل احساس نیست. پیری پدیده ای است که تحقق آن مستلزم وجود شرایط مناسب زیستی است و هر فردی که از حوادث و بیماریهای دوران زندگی مصون بماند، درجات مختلف آن را تجربه می کند. با تمام تغییراتی که در طول دوران های تاریخی اجتماعی بشر روی داده و می دهد هنوز سالخوردگی یکی از اصول تغییر ناپذیر هستی بوده و هست. پدیده جهانی سالمندی بر وظایف آتی جوامع عمدتا تاثیر خواهد گذاشت و در حقیقت هر گوشه از تصمیمات متخذه در زمینه مسایل اجتماعی، سیاسی و اقتصادی متاثر از این تغییر عظیم جمعیت شناختی جهان خواهد بود آثار این انقلاب آرام توسط افراد خانواده، همسایگان و ملل سراسر جهان احساس می شود. از سویی دیگر دگرگونی های اجتماعی، اقتصادی و تکنولوژیک و پیشرفت های علمی با رشد سریع سالمندی سنت های دیرینه را دگرگون و ارزش های جدیدی را جایگزین ارزش های گذشته ساخته است تغییرات کیفی بین افراد و خانواده ها به گونه ای فزاینده بیشتر شده است. این تغییرات باعث گردیده تا به سالمندان به مانند گذشته اهمیت داده نشود و خانواده ها نتوانند آن طور که شایسته یک فرد سالمند است از او مراقبت کنند از این جهت یا به ناچار یا به خواسته خود این افراد به سرای سالمندان و آسایشگاه ها برده می شوند. این پژوهش به بررسی علل و عواملی که باعث می شود تا خانواده ها سالمندان خود را به این مراکز بسپارند می پردازد تا دلایل این امر مشخص و انگیزه ها ی بردن سالمندان به آسایشگاه ها مشخص شود.