مایه ی حیات معماری ایرانی - اسلامی

آب همواره در فرهنگ ایرانی مورد توجه بوده است. در معاری بناهای ایرانی، معماران با بهره گیری از آب، طبیعت را به داخل بنا کشانده اند. بدلیل کمبود آب همواره کاربردهای مختلفی داشته و به اشکال متفاوت در بناهای ایرانی حضور می یابد. در پژوهش برآنیم تا با شناسایی کارکردها، ارزش ها و اشکال مختلف استفاده از آب، تاثیر و نمود آن را در معماری بررسی نماییم. روش تحقیق در این پژوهش به روش کیفی و با بهره گیری از ابزار مطالعه کتابخانه ای و اینترنتی بوده است. در نهایت نتایجی که حاصل شد نشانگر این است که تاثیرپذیری از آب در معماری را می توان با استفاده از رطوبت آب به منظور ایجاد رطوبت، درنظر گرفتن فضاهای مطلوب رطوبتی طبیعی، ایجاد مسیر حرکتی، استفاده از انعکاس آب، ایجاد سلسله مراتب حرکتی، تقسیمات هندسی، اتصال بصری فضاهای باز و بسته به یکدیگر ایجاد نمود.