مقایسه و ارزیابی پروتکل های مسیریابی تک سطحی و سلسله مراتبی در شبکه های سیار موردی

مسیریابی یکی از مهمترین موضوعاتی است که در شبکه سیار موردی مطرح است. به دلیل ساختارپویای شبکه و نبود مدیریت متمرکز، مسیریابی در شبکه سیار موردی به صورت چند گامی و به وسیله گرههای عضو انجام میگیرد. پروتکلهای مسیریابی تک سطحی از ارسال سیل آسا در شبکه استفاده میکنند در حالیکه پروتکلهای مسیریابی سلسله مراتبی با خوشه بندی شبکه ترافیک شبکه را کاهش داده و در مصرف انرژی شبکه صرفه جویی میکنند. در این مقاله به بررسی پروتکل های مسیریابی تک سطحی و سلسله مراتبی در شبکه های سیار موردی پرداختیم و معایب و مزایای هر کدام را مورد بررسی قرار دادیم. پروتکلهای مسیریابی سلسله مراتبی به دلیل کاهش حجم اطلاعات و ترافیک رد و بدل شده در شبکه، سربار پردازشی کمتری از پروتکلهای تک سطحی دارند. از طرفی پروتکلهای ترکیبی که از مزیتهای پروتکلهای مبتنی بر جدول و مبتنی بر تقاضا استفاده میکنند، عملکرد بهتری از خود نشان میدهند.