رابطه تحمل پریشانی و ارتباطات عاطفی در خانواده با میانجیگری هوش معنوی دردانش آموزان دختر دبیرستانی

هدف این مطالعه بررسی رابطه تحمل پریشانی با تعاملات عاطفی در خانواده با میانجیگری هوش معنوی در خانواده می باشد. مطالعه به روش توصیفی همبستگی می باشد و جامعه آماری این تحقیق کلیه دانش آموزان دختر دبیرستانی منطقه سه شهر قم هستند که در سال تحصیلی 1395 – 1394 در این شهر مشغول به تحصیل می باشند که با نمونه 390 نفری از دانش آموزان دختر دوره متوسطه شهر قم که با استفاده از نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری داده ها عبارتند از پرسشنامه های هوش معنوی، ارتباطات عاطفی و تحمل پریشانی. یافته ها: بین تحمل پریشانی با تعاملات عاطفی در خانواده رابطه معناداری وجود دارد. با ورود متغیر هوش معنوی از شدت رابطه بین دو متغیر تحمل پریشانی با تعاملات عاطفی در خانواده کاسته می شود. بنابراین هوش معنوی می تواند رابطه بین تحمل پریشانی با ارتباطات عاطفی را تحت تاثیر قرار دهد