مطالعه تطبیقی آرا تربیتی امانویل کانت و کرشن اشتاینر

این مقاله از پایان نامه ای با موضوع مطالعه تطبیقی آراء تربیتی کانت و اشتاینر استخراج گردیده که هدف از آن پاسخگویی به پنج سوال اصلی ذیل بوده است :1 اهداف تربیت از نظر کانت و کرشن اشتاینر کدامند – 2 اصول آموزش و پرورش در دیدگاه کرشن اشتاینر و کانت چگونه بیان می شود –3 روش های تربیت از دیدگاه کرشن اشتاینر و کانت چه می باشد –4 مراحل تعلیم و تربیت از نظر کانت و کرشن اشتاینر چگونه تقسیم می شود – 5 دلالت های تربیتی این دو دیدگاه در –آموزش از راه دور چگونه قابل تبیین است در این پژوهش به بررسی تطبیقی آراء و افکار امانویل کانت و کرشن اشتاینر پرداخته شده است . کانت ، تربیت را پرورش،تادیب و تعلیم توام با فرهنگ می داند که در پی کامیابی متربی در جامعه آینده است . او معتقد است که بشر تنها با تعلیم وتربیت ، انسان تواند شد و آدمی جز آنچه تربیت از او می سازد ، نیست . اشتاینر نیز تربیت را آشنایی با نظام ارزشها تعریف میکند .هدف مهم تربیت از دیدگاه کانت تبدیل انسان طبیعی به انسان اخلاقی و هدایت آدمی به سوی آزادی حقیقی است . به عقیده اشتاینر هدف اصلی تربیت این است که سرانجام ارزش های فرهنگی یا تمدن را به صورت ترکیبی در نوع خود بدیع ، در آورد و این ترکیب در حقیقت هستی معنوی آدمی است و هر فرد این ارزشها را به شیوه خود یا برحسب فردیت خود در ذهن سازمان می بخشد . کانت برای تربیت سه مرحله قایل است : مرحله انضباط ، مرحله فرهنگ و تمدن ، و مرحله تربیت اخلاقی ؛ در حالیکه اشتاینر مراحل تربیت را شامل چهار دوره می داند : مرحله کودکی نخست ؛ مرحله کودکی دوم ؛ مرحله علایق خودمدار در کار ؛ و مرحله علایق عینی . اصول تربیت از نظرکانت شش مورد است که عبارتند از : اصل آزادی ، اصل انضباط ، اصل فعالیت ، اصل هماهنگی ، اصل تجربه ، و اصل آینده نگری . این اصول از دیدگاه اشتاینر هفت مورد است و عبارتند از : اصل فعالیت ، اصل کمال ، اصل آزادی ، اصل سندیت ، اصل تناسب عمل و وضع ) کنونی بودن ( ، اصل تفرد و اصل اجتماع . کانت در روش تربیت توصیه می کند که بچه ها نباید ساده تربیت شوند تا به سطح فعلی برسند بلکه باید به سطح بهتری از آینده بشر سوق داده شوند . اشتاینر نیز اعتقاد دارد که روش تربیت باید برحول رغبت ها و علایق کودک و تحول آنها دور زند . بنابراین باید به مطالعه این تحول پرداخت و این کاری است که وی انجام داده است .این دو اندیشمند آموزش را منحصر به کلاس و حضور مداوم معلم در یک زمان و یک مکان خاص نمی دانند . با این حال از دیدگاه آنان آموزش از راه دور با همه محاسنی که دارد ، نمی تواند جایگزین معلم گردد بلکه این نوع آموزش باید در پی جبران نارسایی های نظام های آموزشی باشد .