مطالعه آزادیهای عمومی در قانون اساسی انگلیس
محل انتشار: اولین کنفرانس ملی پژوهش های نوین ایران و جهان در روانشناسی و علوم تربیتی، حقوق و علوم اجتماعی
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 487
فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
PESLSCONF01_671
تاریخ نمایه سازی:
چکیده مقاله:
این مطالعه به بررسی آزادی های عمومی در قانون اساسی انگلیس می پردازد روش مورد استفاده در این پژوهش به صورت توصیفی و تحلیلی می باشد و برای جمع آوری اطلاعات از رویکرد اسنادی استفاده شده است. یافته هایمطالعه نشان می دهد که اگر چه نظام انگلیس فاقد قانون اساسی به معنای عام آن است، لیکن این کشور به عنوان یکی از داعیه داران دموکراسی و حمایت از آزادی های فردی و اجتماعی در بسیاری از قوانین و مقررات داخلیخویش بحث آزادی های عمومی و اهمیت آن را مدنظر قرار داده است. در کشور انگلیس نیز حق آزادی های عمومی برای همگان محفوظ بوده و مورد تاکید و توجه نهاد های قانونگذار در کشور قرار دارد. یکی از جمله زیر شاخه های آزادی های عمومی اصل آزادی بیان و مطبوعات می باشد. در انگلستان آزادی مطبوعات از جایگاه ویژه ای برخوردار است آنچنان که امروزه برخی از مردم انگلیس فعالیت آزادانه ی مطبوعات در کشورشان را زیر تاثیر رویه هایی که آزادی بیان را مشروط به رعایت مواردی نظیر تهدیدآمیز نبودن، توهین آمیز نبودن، سوء استفاده نکردن، تشویق نکردن به اعمال خلاف قانون و اقدام های دهشت افکنانه )تروریستی(، منتشر نکردن نشریه ها و رواج باورهای دهشت افکنانه و در مجموع ستایش دهشت افکنی و ده ها مورد دیگر می کنند، سختگیرانه می دانند اما بسیاری معتقدند این قانون ها و محدودیت ها مانع از نشر آزادانه ی اطلاعات نشده اند. البته انگلیس به عنوان کشوری دموکراتیک بیش از حد از استدلال امنیتی برای محدود کردن آزادی مطبوعات و اطلاع رسانی استفاده می کند و یکی از دلیل های سقوط چند پله یی رتبه ی این کشور در فهرست هایی که سالیانه از سوی سازمان هایی نظیر گزارشگران بدون مرز و آزادی مطبوعات منتشر می شوند نیز همین امر است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سحر سایانی
دانشگاه آزاد اسلامی، واحد زاهدان، دانشکده حقوق و علوم سیاسی،گروه حقوق، زاهدان، ایران
پرویزرضا میرلطفی
دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی زاهدان، دانشکده پزشکی، گروه معارف اسلامی