مدل ارزیابی تاثیرات اجتماعی سیاست های حمل و نقل و لجستیک در جمهوری اسلامی ایران

لجستیک و حمل و نقل از مولفه های مهم اقتصاد بوده و نقشی کلیدی در توسعه اقتصادی یک کشور ایفا می نمایند. لجستیک به عنوان یک صنعت مهم حرفه های مختلفی را حول یک محور واحد یکپارچه می کند از جمله این حرفه ها حمل و نقل می باشد که از اجزای مهم و زیربنایی هر اقتصادی است و تقریبا نیمی از هزینه های لجستیکی را شامل می شود و تاثیر بسزایی بر فرآیند رشد اقتصادی دارد. زیرساخت های این بخش از یک سو به عنوان شریان های اصلی ارتباط بخش های اقتصادی با یکدیگر و همچنین حلقه واسط ارتباط بازارها در جابه جایی کالا و خدمت مطرح بوده و از سوی دیگر با کارکرد و ماهیت تسهیل جابه جایی مسافر ایفای نقش می نماید این مقاله با ارایه مقدمه ای در خصوص مدیریت حمل و نقل به بررسی سیاست های حمل ونقل و تاثیرات اجتماعی این صنعت در جمهوری اسلامی ایران در سال های گذشته می پردازد و به مقایسه این صنعت در ایران و کشورهای توسعه یافته پرداخته و با سنجش تاثیرات سیاست های حمل و نقل بر اجتماع، برخی روندهای آتی را پیشنهاد می دهد. ابتدا شاخص های حوزه لجستیک و حمل و نقل بیان شده و جایگاه کلی ج.ا.ایران در بین دیگر کشورهای جهان مورد بررسی قرار می گیرد و سپس با بیان تاثیرات اجتماعی شاخص های شش گانه LPI ، مقایسه ای با کشورهای توسعه یافته در هر موضوع اجتماعی انجام شده و تاثیرات متفاوت اجتماعی سیاست های حمل و نقل و لجستیک در کشورهای توسعه یافته در مقایسه با ایران تحلیل می گردد سپس با داشتن شاخص های اجتماعی و سیاست های حمل و نقل، نگاشت دوبعدی تحلیل تاثیر سیاست ها بر شاخص هایاجتماعی معماری شده است.