تاریخچه محافظه کاری

در حسابداری، محافظه کاری مفهومی است که سابقه ای طولانی دارد. محافظه کاری یکی از ویژگی های برجسته گزارشگری مالی است که در سال های اخیر به خاطر رسوایی های مالی (در شرکت هایی مانند انرون و ورلدکام) توجه بیش تری را به خود جلب کرده است. محافظه کاری عبارت است از انتخاب یک راهکار حسابداری تحت شرایط عدم اطمینان که در نهایت به ارایه کمتر دارایی ها و درآمدها بیانجامد و کمترین اثر مثبت را بر حقوق صاحبان سهام داشته باشد. ثبت های تاریخی اوایل قرن پانزدهم میلادی درباره معاملات مشارکتی و تضامنی نشان می دهند که حسابداری در اروپای قرون وسطی محافظه کارانه بوده است. مفهوم محافظه کاری زمانی ایجاد شد که ترازنامه مهم-ترین و اغلب تنها صورت مالی بود و اجزای سود یا سایر نتایج عملیات به ندرت در خارج از شرکت ها ارایه می شد. اولین کاربرد صورت های مالی برای بانکداران و دیگر اعتباردهندگان بوده است. انگیزه آن ها از کاربرد محافظه کاری، اطمینان از آن بوده که سرمایه گذاری شان به گونه ای مناسب حفظ خواهد شد. از این رو، کم نمایی خالص دارایی ها مطلوب، و حتی شرافتمندانه بود؛ چون باعث ایجاد حاشیه ایمنی برای وام ها می شد. این موضوع که آیا حسابداری به سمت محافظه کاری بیشتر حرکت می کند برای سرمایه گذاران، دانشگاهیان و هیات ها و مراجع قانون-گذاری مهم و با اهمیت است و در دهه اخیر بررسی نقش محافظه کاری حسابداری در کنترل کاهش هزینه های مالی شرکت و افزایش بازده مورد انتظار سرمایه گذاران در بلندمدت، مد نظر حسابداران، دانشگاهیان، اعتبار دهندگان و سرمایه گذاران قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر بررسی تاریخچه محافظه کاری می باشد.