مدیریت منابع زیربنایی حوزه جنگل با رویکرد توسعه پایدار

جنگل ها به عنوان یک منبع تجدید شونده، از ارکان اصلی توسعه ی پایدار در هر کشور به شمار میروند. اگرچه براساس آمارهای ارایه شده از سوی بانک جهانی یک میلیارد و ششصد میلیون نفر از مردم جهان برای معیشت خود به جنگل ها وابسته اند، لیکن بیش از دو میلیارد نفر از سوخت بیوماس و عمدتا هیزم برای پخت و پز و گرمای منازل خود استفاده می کنند و میلیون ها نفر نیز از طریق استحصال دارو از جنگل امرار معاش می کنند. امروزه با توجه به نقش و اهمیت چند جانبهای جنگل، موضوع مورد توجه محافل جهانی قرار گرفته و جنگلداری پایدار محور اصلی برنامه ی مدیریت جنگلیهاست. از دیگر سو، نگرشی در مبانی توسعه متعارف (ناپایدار) بیانگر آن است که این نوع توسعه، به دلیل مشکلاتی از جمله: آلودگی، تنزیل منابع آبی، فرسایش خاک و نابودی تنوع زیستی مورد تردید جدی قرار گرفته و به دلیل محدودیت این دیدگاه که جنگل داری را صرفا متمرکز بر تولید چوب تعریف میکند، نیازمند بازنگری است. بطور کلی، موضوع مدیریت جنگل با هدف استمرار تولید، در حدود سالهای 1990 به مدیریت پایدار جنگل Su Stainable FOTeSt Management متحول گردید. این عنوان بر سه پایه اصلی مسایلی اجتماعی - اقتصادی، اکولوژیکی و زیست محیطی استوار است و دارای اصول، معیارها و شاخص هایی است که بر اساس آنها می توان از اجرای صحیح اصول مطمین شد. در این مقاله بخشی از این اصولی شامل رشد جمعیت، مهاجرت، گرایشی به سکونت در شهرها، تغییرات تکنولوژیکی و ارتقاء دانش و آگاهی بعنوان عوامل مهمی که در شکل دهی و حتی تغییر طریقه مدیریت و حفاظت و بهره برداری از جنگل ها نقش بسزایی دارند بررسی شده و ارکان مدیریت پایدار جنگل به عنوان مهم ترین راهکار برای حفظ ذخایر جنگلی تشریح می شود.