بررسی علل افول هنر سوزندوزی بلوچ در منطقه سیستان و بلوچستان

سوزن دوزی یکی از صنایع دستی و هنر های سنتی ایرانی است که در استان سیستان و بلوچستان و در میان زنان بلوچ رواج دارد. هنری برخوردار از ظرافت دوخت و تنوع رنگ که بیانگر ذوق، سلیقه، سنت و فرهنگ منطقه بلوچستان است. نقوش تزیینی سوزندوزی بلوچ با تکیه بر اصالت و هویت هنر و فرهنگ این سرزمین، از ساختاری هندسی و منحصر به فرد بهره می گیرند، این نقوش که منحصرا به دست زنان این منطقه طراحی و نقش بندی می شود، با الهام از طبیعت بوده و جزء جدایی ناپذیر هنر بلوچ محسوب می شود.این پژوهش با هدف بررسی علل افول هنر سوزندوزی بلوچ در منطقه سیستان و بلوچستان و بازگرداندن هویت و اصالت از دست رفته به این هنر صورت پذیرفته است، در این بررسی یکی از چالشهای عمده رواج نقوش بیگانه به جای نقوش اصیل سوزندوزی بلوچ می باشد، و دغدغه اصلی ارایه راهکاری جهت حفظ و احیای نقوش اصیل سوزندوزی بلوچ و تعریف کاربردی معاصر برای این هنر ارزشمند است، که نه تنها در حفظ هنرهای سنتی ایران نقش دارد، بلکه در توسعه اقتصادی منطقه و درآمد خانوارها نیز موثر است. این تحقیق به شیوه توصیفی و تحلیلی انجام شده و روش گردآوری نیز به شیوه کتابخانه ای بوده است. نتیجه این بررسی نشان از آن دارد که این هنر اصیل و بومی، با وجود چالش های فراوانی که در حال حاضر با آن روبروست، قابلیت های مناسبی جهت ارایه در صنعت مد و طراحی لباس و البته صنایع دیگر دارد که در صورت توجه می تواند سودآوری قابل ملاحظه ای برای برندهای مطرح و تولیدکنندگان سنتی داشته باشد، بی شک توانمند سازی مردم این منطقه نیز می تواند بدین وسیله، البته با حمایت همه جانبه مسیولین، رسانه ها، سازمان ها و نهادهای متولی میسر گردد.