مقایسه ی تاب آوری در خانواده های (والدین) کودکان استثنایی (نابینا و ناشنوا)

زمینه و هدف: والدین دارای کودکان استثنایی به دلیل مشکلاتی ناشی از معلولیت فرزند شان رودررو شده اند، نیاز به الگوهای سازگاری دارند. بنابراین هدف از این پژوهش بررسی مقایسه ی تاب آوری در خانواد ههای کودکان استثنایی (نابینا و ناشنوا) بود. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع علی مقایسه ای بود. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار spss21استفاده شد. در این پژوهش از پرسشنامه ی تاب آوری خانواده(سیکبی، 2005 ) استفاده گردید. گروه نمونه مورد مطالعه 200 نفر والدین دانش آموزان ناشنوا و نابینا بودند. این نمونه نیز شامل 110 نفر از والدین دانش آموزان ناشنوا( 60 پسر و 50 دختر) و 90 نفر( 40 پسر و 50 دختر) از والدین دانش آموزان نابینا بودند که به شیوه ی نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از آمار توصیفی و آزمون توصیفی تی مستقل استفاده شد. یافته ها: نتایج آزمون تی مستقل نشان داد که بین میانگین تاب آوری والدین کودکان استثنایی (نابینا و ناشنوا) تفاوت معناداری وجود ندارد. p=0/189 نتیجه گیری: تاب آوری عامل بسیار اساسی برای مقابله با عوامل فشارزا و مشکلات زندگی است. بر این مبنا بایستی الگوهای سازگاری از جمله تاب آوری به والدین دارای کودک استثنایی آموزش داده شود تا به تعادل اولیه در شرایط تهدید کننده برسند و موجبات سازگاری موفق در زندگی والدین دارای کودک استثنایی فراهم شود