بررسی نقش مجتمع های آموزشی و پرورشی در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

پژوهش حاضر به منظور بررسی نقش مجتمع های آموزشی و پرورشی مرزی بم پشت در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان صورت گرفته است.روش پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی (به شیوه نگرش سنجی) بود که با استفاده از سه پرسشنامه محقق ساخته به منظور بررسی نگرش مدیران؛معلمان ودانشجویان نسبت به تاثیر مجتمع های اموزشی و پژوهشی بر پیشرفت تحصیلی دانش اموزان استفاده گردید. جهت انجام سنجش روایی پرسشنامه ها از روش روایی صوری وجهت انجام سنجش پایایی پرسشنامه ها از روش الفای کرونباخ استفاده گردیده است(به ترتیب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه معلمان؛مدیران و دانش اموزان به ترتیب:0/78؛0/81و0/74)؛داده ها با توجه به امار توصیفی(میانگین)و امار استباطی(ازمون تی مستقل و تحلیل واریانس)تحلیل شدند؛نتایج نشان داد که : بین نظر مدیران و معلمان نسبت به تاثیر مجتمع های اموزشی و پژوهشی در پیشرفت دانش اموزان تفاوت معنادار وجود دارد؛و مدیران نگرش مثبت تری نسبت به معلمان دارند. مدیران و معلمان با مدرک تحصیلی بالاتر (خصوصا مدیران و معلمان با مدرک فوق لیسانس)؛نگرش منفی تری نسبت به سایرین دارند. و مدیران و معلمان با سابقه تحصیلی بیشتر ؛نگرش منفی تری نسبت به سایرین دارند.بین میانگین نمره انگیزش تحصیلی دختران و پسران تفاوت معناداری دیده نمی شود، با اینکه مجتمع های اموزشی و پژوهشی توانسته اند انگیزشی تحصیلی را تا حدودی بهبود بخشند اما تاثیری در ارتقا نمرا ت تحصیلی دانش اموزان نداشته اند