بازآفرینی بافت فرسوده مجاور مجموعه های تاریخی با تاکید بر بعد فرهنگی-گردشگری نمونه موردی :طراحی بافت شهری بین گذر کازرونی و خیابان طالقانی اصفهان

این مقاله سعی در ارایه ی راهکارهایی برای بازآفرینی فضاهای شهری و بافت های فرسوده ای که در مجاورت مجموعه های ارزشمند تاریخی واقع شده اند، دارد. چرا که مجموعه های ارزشمند تاریخی -که در بسیاری از شهرهای ایران به خصوص در اصفهان به تعداد بسیار زیادی وجود دارد- ، همواره به دلایل مختلف از جمله اعتبار بین المللی و درجه ی اهمیت بالایی که دارند مورد توجه بوده و اکثریت آنها به نسبت، دارای شرایط مساعدتری نسبت به فضاهای شهری مجاورشان هستند اینگونه فضاهای شهری که اغلب هم در عمق بافت شهری قرار گرفته اند، به دلیل عدم توجه و رسیدگی دچار فرسودگی شده اند و گاه گاهی مداخله ها و اقدامات صورت گرفته نه تنها تاثیر مثبتی در جهت زنده نگه داشتن بافت نداشته بلکه باعث تسریع روند فرسودگی و یا حتی از بین رفتن پتانسیل های محدوده گردیده است. در این تحقیق از رویکرد بازآفرینی استفاده شده و تاکید بر بازآفرینی مبتنی بر فرهنگ و بعد گردشگری محدوده لحاظ گردیده. روش تحقیق، توصیفی و تحلیلی است و با اتکاء به مرور ادبیات موضوع و هم چنین شناخت کامل محدوده و مجموعه های ارزشمند تاریخی اطراف آن و برخی مطالعات میدانی دیگر، به تحلیل موضوع می پردازد.یافته های تحقیق بر این نکته استوار است که راهکار رهایی از قرار گرفتن فضاهای شهری با اهمیت مکانی در روند فرسودگی و متروکه شدن در گرو اجرای یک سری برنامه های منظم می باشد که سیاست های رویکرد بازآفرینی به ویژه بازآفرینی فرهنگی-گردشگری در آن لحاظ شده باشد.بازآفرینی فرهنگی-گردشگری خود نیز رویکرد ویژه ای برای زنده نگه داشتن بافت های با پتانسیل تاریخی و گردشگری می باشد، حیات شهری محدوده های با هویت و اصالت تاریخی و گردشگرپذیر بودن در گرو بالفعل نمودن همین پتانسیل ها خواهد بود.به منظور شفاف سازی بحث، کاربست راهبردهای پیشنهادی در طراحی بافت مد نظر مورد بررسی قرار گرفته است تا زمینه ی تحول و معاصرسازی یکی از بافت های بسیار با اهمیت و ارزشمند اصفهان فراهم گردد.