تحلیلی بر عناصر زمینه گرا در معماری و بافت تاریخی شهر یزد

زمینه گرایی دیدگاهی است که به ویژگی های خاص یک مکان و به کار گیری آن ها در طراحی معاصر، توجه دارد. هر بنایی خود به عنوان بخشی از زمینه و بافت شهری محسوب می گردد که بر بستر حال و آینده تاثیر خواهد گذاشت. معماری زمینه گرا با رویکردی همچون زمینه مداری بر پیوند بین کالبد مورد طراحی و فضای مورفولوژی شهری تاکید دارد و به صراحت تداوم ارزش های فضایی و کالبدی گذشته را خواستار است. زمینه گرایی در میان طیفی قرار دارد که از یک سو به ساختمان و از سوی دیگر به محیط توجه دارد. در این بین شناخت ابعاد معماری زمینه گرا می تواند به ارایه راهکارها جهت طراحی در شهرهای سنتی و بومی کمک نماید. از این نکته نباید غافل شد که برخی از ویژگی های بومی یک بستر نیاز به معاصر سازی برای پاسخگویی بهتر به محیط دارد. از آنجا که معماری بازتاب کالبدی زندگی بشر است، معماری معاصر نیز نمی تواند بی رابطه با معماری گذشته باشد. این پژوهش با مطالعه کیفی و روش توصیفی تحلیلی در بافت تاریخی شهر یزد سعی در آشنایی با ویژگی های کالبدی، تاریخی و اقلیمی شهر یزد به عنوان مولفه هایی از معماری زمینه گرا دارد تا با دستیابی به ویژگی های شاخص آن بتوان در ساخت و سازهای معاصر نیز به عوامل معماری زمینه گرا توجه نمود تا کمترین آسیب به بافت معماری و شهرسازی این شهر وارد شود