نقش هویت شهری در منظرسازی و برنامه ریزی شهری کلانشهرمشهد مطالعه موردی: خیابان امام رضا (ع)

هویت موضوعی است که تفاوت سیمای شهر قدیم ایرانی و سیمای شهر معاصر را موجب گشته است. آنچه مسلم است در تمامی تغییر و تحولات شهرسازی ایران در طول زمان وجه مشترکی بنام زیبایی و تناسب کلی شهری وجود دارد. توجه به شهرسازی و معماری قدیم نشان دهنده همدلی با آن است و سیمای شهرهای بی هویت کنونی حاصل التقاط فرهنگی امروز است. محور امام رضا(ع)یکی از مهم ترین محورهای اصلی ورود به حرم مطهر و رسیدن زایر به حرم به واسطه وجود فرودگاه و ترمینال است تغییر و تحولات شتابان بافت منجر به تغییر چهره و ناهماهنگی در شکل کالبدی ساختمان ها و کف وشکل ظاهری نورپردازی عناصر و الحاقات گردیده است. هدف از این پژوهش ایجاد منظری آراسته و پیراسته و خوشایند برای تشرف به شهر مشهد و حرم رضوی است نقش های متفاوت خیابان شهری، محور ورودی، ورود به شهر و اتصال با حرم ضرورت پاسخگویی به نیازهای کارکردی و بصری زایران و شهروندان را نمایان می کند. فعالیت های خیابان برگرفته از نقش و جایگاه حرم مطهر رضوی حال و هوای معنوی زیارت در ترکیب با گشت و گذار,خرید و سایر فعالیت های شهری مکمل می باشد منظر متنوع کالبدی گویای دوره های مختلف رشد خیابان بوده که درعین تنوع هماهنگی خود را با کل منظر خیابان حفظ نموده ودر هماوایی با ارزش های کالبدی و سبکی حرم مطهر نوعی وحدت فضایی را پیش رو می گذارد با این همه تمام علایم و نشانه ها اشاره ای بر هویت معنوی خیابان وحضور معنوی حرم مطهر دارد همانند دریچه ای که از آن می توان به حرم نگریست روش تحقیق در این مقاله به صورت توصیفی- تحلیلی و روش جمع آوری اطلاعات به صورت میدانی و اسنادی ، کتابخانه ای است ، تجزیه و تحلیل به صورت کیفی بوده و با توجه به جمعیت محدوده حجم نمونه توسط کوکران محاسبه شده و حدود 377 پرسشنامه بین مردم و کارشناسان توزیع و نظر سنجی شده است.