تاثیر شهرنشینی و سرریزهای آن بر توزیع درآمد استان های ایران با رهیافت اقتصاد سنجی فضایی

یکی از اهداف اصلی دولت ها گسترش عدالت است که توزیع مناسب درآمدها در جامعه نیزیکی از مهمترین جنبه های آن است. توزیع درآمد در هر جامعه ای از ساختار اقتصادی-اجتماعی آن جامعه، به ویژه شرایط بازار کار ناشی می شود. گسترش شهرنشینی در اثرانتقال جمعیت و نیروی کار کشور از مناطق روستایی به مناطق شهری و از طریق تاثیریکه بر بازار کار می گذارد، می تواند توزیع درآمد را متاثر نماید. مطالعه حاضر به بررسی اثرشهرنشینی بر توزیع درآمد 25 استان ایران در دوره زمانی 1390-1380 با استفاده از روش -اقتصادسنجی فضایی پرداخته است. نتایج تحقیق نشان میدهد که افزایش نسبت شهرنشینیو شاخص توسعه انسانی منجر به عادلانه تر شدن توزیع درآمد در استانهای ایران گردیدهاست. همچنین، با مقایسه نقشه های فضایی توزیع درآمد و نسبت شهرنشینی در سال هایابتدا و انتهای دوره مورد مطالعه، این نتیجه حاصل می شود که تاثیر شهرنشینی بر توزیعدرآمد استان های کشور روند ثابتی نداشته است که این موضوب با نتایج تخمین فضاییهمخوانی دارد.