تاثیر تنش خشکی و محلول پاشی نانواکسید آهن بر عملکرد دانه، محتوای یونی و رنگدانه های نورساختی کنجد

به منظور بررسی تاثیر تنش خشکی و محلولپاشی نانواکسیدآهن بر عملکرد کنجد (رقم اولتان)،آزمایشی به صورت کرتهای خردشده و در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1393 در مزرعه دانشگاه شاهرود اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل سه سطح تنش خشکی: 7=W1 =شاهد، 12=W2 و 17=W3 روز دور آبیاری به عنوان عامل اصلی و چهار سطح در نانواکسیدآهن کیلوگرم F4=1/5 و F3=1 ،F2=0/5 ،شاهد= F1=0 :نانواکسیدآهن محلولپاشی 1000 لیتر آب به عنوان عامل فرعی لحاظ شدند. نتایج نشان داد اثر متقابل خشکی و نانو تاثیر معنیداری بر عملکرد دانه، زیستتوده، هدایت روزنهای، رنگدانه سبزینه (کلروفیل) b ،کارتنوییدو درصد نیتروژن دانه داشت. بیشترین عملکرد دانه و زیستتوده تولیدی از تیمار W1F3 ،هدایت روزنهای از تیمار W1F2 ،سبزینه b از تیمار W1F4 ،کارتنویید برگ از تیمار W2F3 و درصد نیتروژن دانه از تیمار W3F3 بهدست آمد. در بین دیگر صفات، تنها شمار شاخه فرعی در بوته و غلظت پتاسیم دانه تحت تاثیر دو تیمار اصلی قرار گرفتند. اما شمار دانه و وزن دانه در کپسول تنها تحت تاثیرتنش خشکی واقع، با افزایش تنش از W1 به W3 به ترتیب به میزان 3/12 و 7/27 درصد از آنها کاسته شدند. در این بین غلظت فسفر و پتاسیم برگ و نیز فسفر دانه تحت تاثیر هیچکدام از تیمارها واقع نشدند. بهطورکلی میتوان گفت در شرایط تنش خشکی، محلولپاشی نانواکسید به میزان 1 کیلوگرم در 1000 لیتر آب میتواند تا حدی مانع تاثیر سوء خشکی بر عملکرد کنجد شود.