متدولوژی حقوق بین الملل

متدلوژی به طورکلی عامل یا وسیله شناخت هر علم، از جمله حقوق بین الملل است. متدولوژی حقوق بین الملل دارای دو مفهوم موسع و مضیق است نوبت در مفهوم ما و سه، عبارت است از روش هایی که برای رسیدن به شناخت علمی حقوق بین الملل از آن ها استفاده می شود اما در مفهوم مضیق ، متدلوژی حقوق بین الملل یعنی روش های مورد استفاده برای شناخت هنجارها با قواعد حقوق بین الملل. هدف متدولوژی حقوق بین الملل در مفهوم مضیق آن، شناخت قواعد مختلف حقوق ذاتی یا ماهوی است. برای مثال قاضی باید از متدلوژی به منظور شناخت قواعد حاکم بر یک قضیه خاص استفاده کند. مهم ترین روش های تحلیل منطقی حقوق بین الملل عبارتند از: روش استقرایی و روش استنتاجی. روش استقرایی نه روش تجربی است که به بینش جامعه شناختی مربوط است و آن روش مشاهده تاثیرات قواعد حقوقی و جامعه بین المللی است. اما در روش استنتاجی یا استدلال قیاسی ، وجود قواعد حقوق بین الملل را باید از طریق فرایند استدلال مبتنی بر اصول و مسایل حقوقی یا شیوه های صدایی ایجاد قاعده تشخیص داد. متدولوژی حقوق بین الملل نمی تواند جدا از منابع حقوق بین الملل مطرح باشد زیرا تشخیص قواعدی که در عمل معتبر هستند بدون استفاده از یک راهنما جهت جست وجوی آن قواعد غیرممکن است. اصولا روش های شناخت قواعد حقوق بین الملل را باید از روش ها و فنون اجرای آن ها متمایز دانست زیرا اجرای هر قاعده پس از شناخت آن قاعده تحقق می یابد. در مجموع متدولوژی حقوق بین الملل مشتمل بر دو روش علمی است: یکی تجربی و دیگری منطقی . با استفاده از روش تجربی می توان به درک نیازهای سوای رسید اما این درد اجتماعی زمانی حاصل می گردد که از روش منطقی (استدلال منطقی) کمک گرفته شود. از این روش می توان در استنباط صحیح احکام حقوقی و شناخت و تحلیل قواعد حقوق بین الملل بهره جست.