بررسی شهرهای میانی با تاکید بر تاثیر پذیری آنها بر گردش سرمایه صنعتی (مطالعه موردی: شهر بروجن)

صنعت به عنوان قوه محرکه توسعه اقتصادی و تولید کالاهای صنعتی به عنوان عامل موثر در توسعه یککشور محسوب می شود که منجر به افزایش رشد اقتصادی و بهبود کیفیت زندگی شهری خواهد شد. اینمقاله درصدد شناخت وتحلیل رابطه ی میان شهربروجن وشهرک صنعتی و تاثیر گذاری بومی بودن مالکانصنعتی برخروج سرمایه از شهر بروجن مورد نظر است. این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی و با بهرهگیری از مطالعات اقتصادی وجغرافیایی و انجام پژوهشهای میدانی از جمله مصاحبه و پرسشنامه ازصاحبان صنایع و مدیران سرمایه انجام گرفته است. نتایج مطالعات انجام شده نشان میدهد که با وجودهمجواری نزدیک به شهر بروجن، این شهر نتوانسته نقش عمدهایی در توسعه صنعتی و جذب سرمایهداشته باشد و حجم وسیع ارزش افزوده صنعتی به خارج از منطقه انتقال مییابد. از سوی دیگر نیمی ازصاحبان سرمایه در شهر بروجن ساکن هستند اما رغبت چندانی به سرمایه گذاری در شهر بروجن ندارند.این در حالی است که شهرک صنعتی نیز نتوانسته توزیع متعادلی در روند دستمزد میان بخش صنعتی ودولتی پدید آورد. اندازه شهر، عدم توانایی شهر در تامین مواد اولیه، بازار فروش و ارایه خدمات اداری،تجاری وبانکی مناسب ازجمله علل سهم بری اندک شهر بروجن از ارزش افزوده و میل جغرافیایی سرمایهبه دو کلانشهر ایران، اصفهان و تهران می باشد.