تجزیه و تحلیل ژنتیکی ناحیه سیتوکروم b در مرغ خزک سیستان

لزوم حفظ ذخایر ژنتیکی طیور بومی و نیز استفاده از این موجودات به عنوان مواد ژنتیکی پایه در برنامه ھای اصلاح نژادی طیور کشور، کسب اطلاعات و شناخت دقیق تر از این حیوانات را ضروری می سازد. ھدف از این پژوھش، بررسی ژنتیکی و فیلوژنتیکی مرغ خزک سیستان با استفاده از توالی نوکلیوتیدی ناحیه سیتوکروم b میتوکندری بود. بدین منظور از 20 قطعه مرغ خزک سیستان نمونه خون جمع آوری گردیده و پس از استخراج DNA، تکثیر قطعه 864 جفت بازی ناحیه سیتوکروم b میتوکندری توسط آغازگرھای اختصاصی صورت گرفت. قطعات تکثیر شده پس از خالص سازی توالی یابی شدند. تعداد 5 ھاپلوتیپ مختلف براساس 3 نوکیوتید چندشکل موجود در توالی ھا تعیین گردید. توالی ھای نھایی بدست آمده از ھر ھاپلوتیپ با طول تقریبی 789 جفت باز شامل 26/37 درصد آدنین، 13/31 درصد گوانین، 36/50 درصد سیتوزین و 23/82 درصد تیمین بود. نتایج نشان داد که مرغ بومی خزک با مرغ های ژاپن و چین تفاوت ژنتیکی کمتری دارد.